การที่เราเจอกันเป็นเพราะว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Jenny937]

กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่ง แล้วก็ถ้าหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากเจอก็ต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


โดยเหตุนี้ การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลสำเร็จของกร ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนแผ่นดินโดยที่เราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นเดียวกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเรารู้และเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างมือ ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำเป็นต้องฝึกหัดที่จะยกโทษ ปลดปล่อยเขาออกจากดวงใจ เลิกสร้างกร ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวโยงใดๆก็ตามกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนใดกันแน่..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวสอนของพระพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะว่าทุกอย่างล้วนควรจะมีที่ไปที่มา นั่นคือ ตัวกร ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอะกันแล้ว จากนั้นคือ พวกเราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในปัจจุบัน เป็นผลของมือ ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้าที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต คือผลของกร ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/