​​​​​​​เรื่องเล่าผี!!

[Raksngbs]

เรื่องเล่าผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความเกเร แล้วก็ค่อนข้างดื้อรั้น จนทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และก็มีอายุไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างยาวนาน จึงไม่ฉงนใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งหมดทั้งปวงของสถานศึกษา ถูกเก็บไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องนอกจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรครู ประดับประดาอยู่ ที่ฝาผนังคงจะแทบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนไหนกันที่เป็นครูสายการเล่าเรียน ไหมใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้โดยทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างรู้ๆกันดีอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าสยดสยอง อย่างยิ่ง แต่ว่าดูเหมือนด้วยความซน ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ กลายเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมาพูดเล่าเกินจริง กระทั่งไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดการ ปิดสถานที่เรียนไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับสหายๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน เราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งคอยอาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนตอนเย็นที่สงัดเงียบของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่ากลัวขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆรวมทั้งสร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายหญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที และผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันควรจะมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ารับรองเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกร้องเพลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่สามารถชี้แจงได้ เล่าเรื่องผี

แต่ว่าด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูราวกับว่ายังคงตลกโปกฮา กับสหายสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากมายก่ายกองนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรอย่างงี้ หรือ โลกสวยจำนวนมาก นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกคุณครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เนื่องจากห้องประชุมนั้น ค่อนข้างจะที่จะเงียบและเปลี่ยวมากนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ดูท่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย สหายๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว รวมทั้งผมก็นึกในใจว่า เพราะอะไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเหมือนกัน 

แต่หลังจากนั้น โดยประมาณ 10 กว่านาคราวหน้าจากที่เราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดแล้วก็ด้วยความตระหนกตกใจ พร้อมประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ปลอดคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็ไม่เห็นคนใดกันอยู่ด้วย สิ่งเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดกันด้วยความหวาดกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว แล้วก็ผมเป็นคนเดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมทราบได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่แท้ แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง แล้วก็ดังอีกทั้งโรงเรียน กระทั่งทำให้พวกคุณครูแล้วก็อาจารย์ต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและพวกเราก็ได้ กระทำการเล่าราวทั้งผองให้ฟัง จนทำให้คุณครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันแล้วก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ เราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

ต่อจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งไม่ยอมรับครูอย่างฉับพลันหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จะต้องไปกันครั้งละหลายท่านอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่แล้วก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าชั้นเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และประเด็นนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องผี